Door: Charles Duijff
Foto’s: Onno Hulshof
Bloemendaal.nieuws.nl collega Charles Duijf is samen met Onno Hulshof naar het raadhuis van Bloemendaal gegaan voor een openhartig en gezellig interview met burgemeester Bernt Schneiders. Bernt Schneiders was tien jaar burgemeester van Haarlem en nam onlangs afscheid. Hij is nog tot 1 februari 2017 waarnemend burgemeester van Bloemendaal. Ik hoop dat de Bloemendaalse kiezer op 21 maart 2018 niet klakkeloos een kruisje op het stembiljet zet bij de partij waarop hij/zij altijd stemt, maar dat men zich verdiept in wat er bestuurlijk is gebeurd en welke rol iedereen daarin heeft gehad. Wijze woorden uit het interview waar het gaat om bestuurlijke vragen aan Bernt.
Vanwege mijn recent gestarte activiteiten als journalist/fotograaf voor www.Bloemendaal.nieuws.nl besloot ik Bernt Schneiders te vragen of hij een interview met me wilde doen. Op vrijdag 21 oktober was ik in het nieuwe gemeentehuis van Bloemendaal te gast voor dat interview samen met mijn vriend Onno Hulshof, waarvan ik weet dat hij garant staat voor mooi fotomateriaal. Hij fotografeerde de burgemeester al vele malen eerder en bracht zelfs een cadeautje mee, een ingelijste foto van Bernt waarop de spectaculaire opening in 2014 van het vernieuwde Haarlemse Reinaldapark. Ik wilde tijdens een luchtig gesprek iets meer te weten komen over zijn levensloop. Niet alleen waar het gaat over zijn school- en werkzame leven. Daarover is op het internet al veel informatie te vinden. We delen langdurig onze gemeenschappelijke passie muziek. Hij is bassist en ik ben drummer, beiden voornamelijk muzikant in de POP-muziek. In ons gesprek dat vooraf ging aan het interview ontdekte ik ook raakpunten waar het gaat over onze smaak van repertoire. Zo ontstond op voorhand het klimaat voor een leuk interview. Bernt bevestigde dat ook na afloop daarvan.
Bernt Schneiders stelde ons bij aanvang van het gesprek zelf voor elkaar te tutoyeren. Ik moet bekennen dat ik hem toch vooral met “U” bleef aanspreken.
U heeft onlangs afscheid genomen als burgemeester van Haarlem. Was dat een emotionele aangelegenheid en bent u emotioneel van aard?
Jazeker wel. Als je tien jaar burgemeester bent van Haarlem en je hebt heel intensief samengewerkt, niet alleen met wethouders, raadsleden, ambtenaren, maar met heel veel groeperingen in de stad, dan gaat het je natuurlijk aan het hart. Ik heb al vaker gezegd de beslissing om te stoppen is meer ingegeven door het hoofd dan door het hart. Er was eigenlijk geen echte noodzaak, maar als je tien jaar burgemeester bent is het misschien toch goed een keer wat anders te gaan doen. Het heeft me moeite gekost die stap te nemen maar toen de kogel door de kerk was heb ik ook gezegd…..het is goed zo!
Uw wieg stond in Breukelen. Uw vader was Frits Schneider en uw moeder? Heeft u broers of zussen? Leven uw ouders nog?
Mijn moeder was Lisbeth Schneiders-Schönau. Allemaal Duitse namen bij ons. Ik heb twee zussen, een oudere- en een jongere zus. Mijn ouders zijn beiden overleden. Mijn moeder toen ik nog studeerde en ongeveer 23 jaar was. Ik heb mijn moeder al overleefd en mijn vader een jaar of acht denk ik. Ja betrekkelijk jong raakte ik ze helaas kwijt.
Vader was CHU-CDA burgemeester. Betekent dat per definitie dat u uit een religieus Christelijk gezin komt?
Ja maar dat moet je dan wel met een korreltje zout nemen, wel kerkelijk….. Ik heb nog op “Den School Met Den Bijbel” gezeten antwoordt Bernt Schneiders lachend maar op het Christelijk Lyceum ging het met mij eigenlijk al fout, daar moest ik op een gegeven moment eigenlijk af…ja dat klinkt……maar ja dat was echt zo. Toen ik op mijn 15e met een brommer op school kwam en met “verkeerde” vrienden omging zeiden ze tja die jongen is niet te handhaven (lacht) en ben ik naar een andere school gegaan. Dat beviel ontzettend goed. Opnieuw moeten we lachen. Toen kreeg ik op een gegeven moment Tonnie Egberts in de klas, de huidige sportjournalist en daar speelde ik ook mee in een band en daar voelde ik me helemaal thuis en daarna is het niet meer fout met me gegaan. Dus dat was prima zo.
Toen raakte je in betere kringen vult Onno Hulshof aan….
Ja ik weet het niet, maar dat strenge Christelijke, daar kon ik helemaal niet tegen, daar werd ik ontzettend recalcitrant van. Maar dat was mijn vader overigens niet hoor. Toen ik meer politiek bewust werd, inmiddels zo’n dertig jaar geleden ben ik lid geworden van de Partij Van De Arbeid. Toen was de PvdA nog een heel ander type partij dan nu. Ik ben eigenlijk in Haarlem ook uit loyaliteit met de PvdA-fractie altijd lid gebleven. In die fractie zitten hele goede mensen. Eerlijk gezegd heb ik niet veel meer met de PvdA de laatste jaren. U niet alleen he? Nee ik ben niet de enige.
Onno merkt op: uw beleid als burgemeester was niet echt conform dat van de PvdA
Nee, maar ik vind dat de burgemeester sowieso eigenlijk boven de partijen moet staan. De burgemeester is van de stad en niet van de partij. Hij is van- en voor iedereen, ongeacht de politieke kleur of religie en dergelijke. Bij mijn afscheid hield de fractievoorzitter van de PvdA nog wel een mooi betoog om te vertellen waarom ik eigenlijk een PvdA-er was, (lachend) en ook andere partijen vroegen zich af waarom ik eigenlijk geen VVD-er was. Ach en dat beschouwde ik best een beetje als compliment. Iedereen kon zich daar wel een beetje in vinden.
Even tussendoor, dat vergat ik bij aanvang van ons gesprek. Uw namen zijn Bernard Bram, hoe werd dat Bernt? Kreeg u die naam van huis uit mee?
Geen idee eigenlijk, dat is altijd zo geweest, een afkorting. Bernard Bram is beste een lange naam en dat werd vanzelf Bernt.
Hoe was uw vroege jeugd? Ik heb begrepen toch een beetje een belhamel? U wordt in een ander artikel over u ook wel “de kwajongensachtige burgemeester” genoemd.
Ja zo ben ik weleens betiteld ja. Een belhamel, nou wellicht was dat zo. Zoals we net al spraken over de jeugd met lange haren, spijkerpakken, de bandjes en de popmuziek, dat was de tijd waarin ik opgroeide…een beetje dat recalcitrante. Dat heb ik altijd wel enigszins in me gehouden, een beetje tegendraads. Ik vind het ook altijd leuk om ineens een heel onorthodoxe beslissing te nemen. Tien jaar burgemeester van Haarlem en dan ga je ineens radicaal wat anders doen. Als burgemeester moet je natuurlijk wel het goede voorbeeld geven. Kijk ik sta met mijn fiets altijd keurig voor het rode stoplicht te wachten terwijl iedereen me voorbij knalt. Ik blijf als een brave Hendrik voor het verkeerslicht staan. Je hebt als burgemeester een voorbeeldfunctie.
Had u vroeger strijd met uw vader over wederzijdse opvattingen?
Nou nee ik was toen ik nog thuis woonde totaal nog niet politiek betrokken. Ik stuurde weleens een stukje in het Dagblad van het Oosten, waar mijn vader burgemeester van Almelo was. Daar was hij niet altijd blij mee. Dat ging dan bij voorbeeld over een popcentrum waar heel veel goede bands optraden en dat dicht moest vanwege geluidsoverlast en daar schreef ik dan een kritisch stukje over. Dat vond pa niet leuk.
Over popmuziek gesproken. De jaren 60 toen was u nog erg jong. Eind jaren 50, Louis Prima, daarna Cliff Richard, Elvis, The Rolling Stones, The Beatles. U was pas drie jaar oud toen de Stones werden opgericht. 1962 was dat. Ik begrijp dat u grote fan bent van The Stones.
Ja dat klopt, nou ik moet zeggen dat ik de laatste tijd ook wat meer naar Beatlemuziek luister. Dan denk ik hoe is het mogelijk, dat is eigenlijk een wereldwonder als je naar die composities luistert. Dat dan een paar jongens uit Liverpool elkaar op jonge leeftijd tegenkomen en zulke mooie dingen maken. Tot op de dag van vandaag blijkt het tijdloze muziek. Dat zijn we alle drie met elkaar eens. Muzikanten onderschatten nog weleens de moeilijkheidsgraad om Beatle-nummers uit te voeren, zowel instrumentaal als vocaal. Jazeker, maar in hun starttijd had ik wat meer met de Rolling Stones en met brommers met hoge sturen, zoals een Puch bijvoorbeeld. Tegenwoordig luister ik ook wat meer naar The Beatles.
De Stones werden opgericht in 1962. U was toen zelf pas 3 jaar. Wanneer begon uw interesse voor die groep?
Dat zal geweest zijn bij het horen van het nummer Paint It Black. Dat nummer associeer ik ook nog weleens met mijn eerste jeugdliefde, als je 14 bent of zoiets (lachend). Onno geeft aan dat in de jaren 70 bij het verschijnen van het album Black & Blue, hij zich afvroeg “Zijn dit The Stones?” “Ik begrijp precies wat je bedoelt” bevestigt Bernt het was allemaal wat tammer op dat album.
Wanneer bent u zelf een instrument gaan bespelen
Dat moet ook geweest zijn toen ik een jaar of 14 was of zo. Ik herinner me een schoolfeest waarop de band Ferrari stond te spelen. Ik herinner me die band, die zag ik ooit optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagse samen op een podium met de groep Kayak. Ja ik denk dat het die zelfde band moet zijn geweest. Ik stond daar zo vooraan het zag die bassist spelen en het basgeluid dreunde door mijn maag. Ik dacht dat wil ik ook. Maar ja mijn ouders…..mijn zusjes, de een speelde dwarsfluit en de ander piano en dat werd allemaal keurig gefaciliteerd met lessen en instrumenten, maar een basgitaar kwam er natuurlijk niet in. Ik moest dat zelf maar verdienen. (lachend)
Het concert van The Stones in het Kurhaus in 1964 te Scheveningen. U heeft zich gespecialiseerd waar het gaat over het bewaken van orde en veiligheid. Hoe kijkt u daar tegenaan? De handhaving in die tijd?
Ja dat was nogal wat met de Hells Angels die daar de orde gingen handhaven. Ik herinner me nog die agenten met pet op op het podium tussen de vechtpartijen. De Hells Angels zijn er toen tussen gesprongen en er wordt verteld dat ze Mig Jagger wilden doden. Na de oorlog waren we nauwelijks meer geweld gewend tot de bestorming van het Telegraafgebouw in 1966 en ook de provo- en krakersrellen. Veiligheid was toen in handen van de Politie en de Rijkspolitie. Later toen het grilliger werd ontstond bijvoorbeeld de mobiele eenheid.
Over uw opleiding staat genoeg informatie op het internet en daarop is ook te lezen dat u burgemeester van Landsmeer en Heemskerk bent geweest. Nu tot 1 februari 2017 waarnemend burgemeester van Bloemendaal. Hoe is dat gegaan, heeft u gesolliciteerd, bent u benaderd?
Ja dat laatste, benaderd. In de gemeente Bloemendaal bestond veel bestuurlijke onrust, twee burgemeesters afgetreden en een aantal wethouders het veld geruimd door allerlei interne conflicten, ook in de gemeenteraad. Laten we zeggen in de lokale politiek en toen heeft tijdens een raadsvergadering waarnemend burgemeester Aaltje Emmens haar keten afgelegd. Ik kan hier niets meer betekenen…ik ben weg. Toen heeft de Commissaris van de Koning Johan Remkes gevraagd of ik wilde proberen een bijdrage te leveren aan het herstellen van de rust.
Dan heeft de Commissaris van de Koning toch de verwachting gehad dat u daarvoor de aangewezen persoon zou kunnen zijn. Wellicht heeft u toch een “natuurlijk charisma?”
Bernt glimlacht. Dat zou kunnen. Ik heb natuurlijk de nodige jaren ervaring opgebouwd als burgemeester. In een grote gemeente als Haarlem gebeurt natuurlijk aanzienlijk meer dan in Bloemendaal en moesten door de jaren vele moeilijkere problemen worden opgelost. Dan heb je als burgemeester van Haarlem natuurlijk wel, laten we maar zo zeggen een bepaalde stature en mensen erkennen dat ook wel. Hoewel ik in een interview in een krant ook las dat een raadslid had gezegd dat wanneer je burgemeester van Bloemendaal bent, je ook maatschappelijk niet echt bent geslaagd. Zo werd er kennelijk wel een beetje tegen aangekeken. Maar we hebben hier toch ook burgemeesters als Kamphuis gehad, later burgemeester van Amstelveen, zeker niet de minste. “Kwam ook uit Haarlem” schertste Bernt.
Ik vertelde dat ik de nodige burgemeesters meemaakte in Bloemendaal, omdat ik er van 1985 tot 2006 zelf werkzaam was als respectievelijk salarisadministrateur, personeelsconsulent en case-manager bij de sociale dienst en zelfs mijn leven te danken heb aan een keuringsarts die o.a. werkte voor gemeente Bloemendaal. Ik werd vlak voordat ik met vervroegd pensioen zou gaan nog gekeurd door de toenmalige ARBO-arts Klaas de Waard. Deze vertrouwde mijn hartfilmpje niet helemaal en twee weken later onderging ik een open hartoperatie in het OLVG te Amsterdam vanwege een levensgevaarlijke hoofdstam-stenose. Het ludieke is dat de chirurg die me opereerde ook dr. Bloemendaal heette. Onno merkte hierna nog op dat Bernt’s rol als voorzitter van de Nederlandse Bond van Burgemeesters (NGB) wellicht ook door Remkes zou kunnen zijn meegewogen.
Hoe denkt u over de veiligheid hier in Bloemendaal, de infrastructuur etc.
Hier in Bloemendaal? Nou dat is allemaal dik in orde. Het enige waarover ik me wel zorgen maak zijn de grote strandfeesten. Daar zijn er vijf van per jaar en er komen meer dan tienduizend mensen op af denk ik. Dan wordt er veel gedronken en er worden pilletjes geslikt. Dat baart wel zorgen. Dat geeft wel een wankel evenwicht qua veiligheid. Gelukkig is het tot nu toe allemaal goed gegaan. Dat komt ook omdat de ondernemers er zelf veel aan doen. Er worden particuliere beveiligers ingehuurd en er is goede samenwerking met de politie. Maar dat kan toch een keer uit de hand lopen en dat is wel een risico. Het afgeven van vergunningen is soms de verantwoordelijkheid van de burgemeester of is gemandateerd aan burgemeester of een wethouder, maar wordt altijd aan de wet of regelgeving getoetst.
Gaat u zelf weleens kijken op die feesten?
Jazeker. en ook om te spelen? Ha ha, nee zeker niet wel zaken gescheiden houden. Mijn bezoek is als burgemeester. Ik ben ook al vaak bij de Reddingsbrigade op bezoek geweest en deed bezoeken in Bennebroek en Vogelenzang en zo heb ik de gemeente al aardig leren kennen.
U heeft op die manier van Bloemendaal kunnen “proeven”. Zou u hier willen wonen?
Ik vind het een mooie gemeente. Ik woon nu in Haarlem. Volgens de gemeentewet moet de burgemeester wonen in de gemeente waarin hij is benoemd. Daar kun je wel een periode ontheffing voor krijgen, een jaar of zo. Maar ik vind dat je als burgemeester in je gemeente moet wonen om echt deel uit te maken van de samenleving aldaar. Dat vind ik heel belangrijk. Maar laten we wel zijn, Bloemendaal is een hele mooie gemeente met prachtige natuur in de omgeving. Bernt begrijpt dat ik daar graag met mijn fotocamera rondloop!
Even terug naar het bestuurlijke van Bloemendaal. Hoe heeft u de problemen die er waren aangepakt?
Eerst door persoonlijke gesprekken met de diverse betrokkenen. Eerst wilde ik zelf de sfeer kunnen proeven, het gevoel krijgen van wat er nu eigenlijk aan de hand is. Later hield ik ook collectieve gesprekken. Daarna gewoon aan het werk gegaan. Mevrouw Aaltje Emmens had een organisatieadviseur meegebracht, er werden werkgroepen ingesteld, stickertjes geplakt en omdat nu allemaal te gaan herhalen leek me niet zo zinvol. Het leek me beter eerst wat rust te creëren. Dat lukt natuurlijk niet altijd, want de onvrede is niet zo maar weg. Waar nodig mensen uitnodigen voor een goed persoonlijk gesprek waarin de vraag moeten we nu zo met elkaar omgaan en besturen. Het gaat in veel opzichten veel beter, omdat ook op diverse posten nieuwe mensen zijn gekomen. Dat is in de gemeenteraad nog niet het geval en daar zijn nog niet alle problemen opgelost. Ik denk dat ik dat ook niet kan. Dat ligt denk ik toch meer bij de kiezer. Daarmee bedoel ik de keuze wil ik nu een politicus of politica in de gemeenteraad die constant confrontatie en de de strijd aangaat of willen we mensen die bereid zijn tot het sluiten van een compromis. Ik hoop dat de Bloemendaalse kiezer op 21 maart 2018 niet klakkeloos een kruisje op het stembiljet zet bij de partij waarop hij/zij altijd stemt, maar dat men zich verdiept in wat er bestuurlijk is gebeurd en welke rol iedereen daarin heeft gehad.
Heeft u ambities om voor februari 2017 qua gemeentelijk beleid zelf nog dingen voor elkaar te krijgen?
Nou we zijn nog met een paar dingen bezig. Er komt nog een zogenaamde Landgoederen-nota. Het is de wethouder die verantwoordelijk is voor ruimtelijke ordening die daar een grote voortrekkersrol in heeft. Ik ben nog bezig met het verhaal over de de veiligheid op het strand dat ik nog moet afmaken en ook op het gebied van de vergunningverlening m.b.t. aannemers en projectontwikkelaars…Daar kun je een z.g. integriteitstoets op doen. Dat is de wet Bibob, daar heb je wellicht van gehoord. Die hebben wij in Bloemendaal wel voor de horeca maar niet voor projectontwikkeling en die wens leeft wel in de gemeenteraad. Dat moet ik dus in elk geval nog voor elkaar maken. Verder was er nog een hoop gedoe over de brandveiligheid in de gemeente, maar dat is al grotendeels opgelost eigenlijk.
U werd in 1985 ambtenaar bij de Provincie Noord Holland en u was ook lid van Provinciale Staten. Zit hier de toekomstige Commissaris van de Koning tegen over ons?
Er komt eerst een lachsalvo. Net directeur van VSB-fonds. Toch las ik op het internet dat u dat wel ambieerde? Nou kijk, er zijn wel veel mensen die tegen me zeggen dat ligt wel heel erg in de lijn. Ik ben op een aantal plekken in Noord Holland burgemeester geweest, in de Provinciehoofdstad, ik was lid van de Staten en ook maatschappelijk doe ik van alles en nog wat in Noord Holland, ook in nevenfuncties. Zo ben ik bijvoorbeeld voorzitter van stichting Leefomgeving Schiphol maar ik zit ook in de raad van toezicht van een ziekenhuis, ik ben voorzitter van de raad van toezicht van Radio Televisie Noord Holland. Dus als er iemand het etiket Noord Holland op zijn voorhoofd heeft staan ben ik het wel, dus het is niet zo’n gekke gedachte. Maar als de situatie zich nu zou voordoen zou ik het niet doen. Ik heb me nu verbonden aan mijn nieuwe baan bij het VSB-fonds en ook daar ben ik bezig met een aantal veranderingen door te voeren en dat wil ik zorgvuldig doen. Kijk je naar mijn CV, dan maak je daaruit niet op dat ik een job-hopper ben. Mijn kortste job was vijf jaar in Heemskerk. Ik laat niet iets zo maar uit mijn handen vallen. Nog een keer burgemeester worden ligt niet voor de hand, want iets mooiers na Haarlem komt er nooit meer zegt Bernt lachend.
Wilt u ter afsluiting van ons gesprek nog iets meegeven aan de Bloemendaalse bestuurders als men u om advies zou vragen?
Nou kijk………Ja heel veel gaat goed in Bloemendaal. 80 % gaat goed en 20 % is voor verbetering vatbaar. Daarbij gaat het niet om altijd maar de strijd te willen winnen en altijd maar je gelijk te halen, maar ook het vermogen te bezitten om elkaar eens de hand te reiken en compromissen te sluiten. Dat zou ik vooral de gemeenteraad willen meegeven om daar eens over na te denken. Niet altijd alles op het scherpst van de snede.
Dan echt de laatste vraag. Wilt u de lezers van Bloemendaal nieuws nog iets meegeven?
Ik zou zeggen koester je gemeente! Prachtig duingebied, een prachtig strand, hele mooie woonwijken en het aller belangrijkste Haarlem binnen handbereik, nou wat wil je nou nog meer?
Ik dank u voor het gesprek!
Bernt Schneiders: Ik vond het echt een heel leuk interview. Mocht ik ooit Commissaris van de Koning worden dan mogen jullie als eerste komen voor een interview en foto’s!! Daar hou ik u aan!
