De thema’s bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer verschillen sterk per individu, wat komt omdat ieder de verkiezingen op een andere manier bekijkt. Zo ook in Zandvoort waar de problemen niet alleen gaan over landelijke thema’s.
(door: Jaap Koper)
Verkiezingen gaan lang niet voor iedereen over hetzelfde
Dat verkiezingen lang niet voor iedereen over hetzelfde gaan, blijkt wel als ik op de eerste dag van de verkiezingen in gesprek ga met een man gekleed in een camouflagebroek, een jas met hoodie en daaronder een muts. Hij draagt een bril en komt op zijn fiets aan zetten bij een koffietentje in Zandvoort. ‘Take away’ heeft voor hem een andere betekenis. Een straatgesprek op een maandagmorgen in de winkelstraat van Zandvoort volgt.
Verrassende antwoorden
Als ik hem vraag hoe hij tegen de verkiezingen aankijkt, krijg ik een paar verrassende antwoorden. Ik betrap mij erop dat ik een tikkeltje vooringenomen ben en dat is niet altijd goed. Je moet mensen toch onbevooroordeeld bekijken. Waar ik denk dat hij toch een beetje rechts van het politieke spectrum zit, vertelt hij dat hij blij is met de verkiezing van Joe Biden in het Witte Huis. Het is een miskleun mijnerzijds.
Gevangenis
De man vertelt dat hij twee keer in het ‘cachot’ heeft gezeten. Na zijn vrijlating heeft hij geen dak boven zijn hoofd. Daarom kijkt hij anders tegen de problemen aan. Hij vindt dat de vluchtelingenstroom wat meer beheerst moet worden. Als ik vraag of hij het programma ‘De Taarten van Abel’ heeft gezien, antwoordt hij ontkennend. Ik leg uit wat het jonge meisje Nour uit Syrië daar heeft gemaakt op weg naar een veilig heen komen. Het meisje is beschoten en ook bijna geraakt. ,,Voor die mensen is er altijd plaats”, zegt hij.
Niets
Op het moment dat hij vrijkomt, heeft hij niets. Het is echt overleven. Daarom verdwijnt hij nadat hij in 2012 al eens in de gevangenis heeft gezeten, in 2014 opnieuw in de gevangenis. Hij probeert het in Amsterdam, maar van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema heeft hij weinig op. Ook de voorganger van Halsema, Eberhard van der Laan is niet zijn burgemeester geweest. De man is teleurgesteld in het antwoord wat hij van de huidige burgemeester krijgt over zijn zoektocht naar een woning.
Stuk beter
Nadat hij een uitkering ontvangt, gaat het een stuk beter. In Zandvoort vindt hij een kamer. ,,Alleen moet ik er in april uit”, zegt hij. Voor hem begint de uitdaging om een nieuwe plek te vinden met een dak boven zijn hoofd. In de badplaats ligt dat dus vrij lastig en om die reden zoekt hij een plek elders. Alleen de Zaanstreek is voor hem een ‘no go’. De omgeving staat hem niet aan.
Afwijkend thema
Terwijl hij het verhaal vertelt, drinkt hij af en toe uit een blikje bier. Het is een gesprek op straat, waarbij het thema van een verkiezing voor hem duidelijk afwijkt. Afwijkt dan bijvoorbeeld voor de Zandvoortse horeca ondernemers die ongeduldig wachten tot de in hun ogen verstikkende maatregelen weer worden versoepeld. Het gesprek met de zoekende man naar woningruimte stopt enigszins abrupt. Ik zie hem wegfietsen en hoop dat hij ergens een plek vindt, want het is zoals hij het zelf zegt: ,,iedereen in Nederland moet kunnen wonen”.
