ASSEN / ZANDVOORT – Autocoureur Mark Jobst uit Zandvoort kroonde zich afgelopen weekend op het TT-circuit van Assen tijdens het Supercar Madness-weekend tot kampioen in de Sport-klasse van de Supercar Challenge.
(bron en foto’s: RaceXpress.nl)
Waar coureurs het kampioenschap binnenhengelen in de race, was een pole position voor Jobst al genoeg. In een bizar snelle tijd scheurde Jobst naar de snelste tijd. Het kampioenschap was binnen, maar er moest nog geracet worden.
“Ik vind het mooi dat ik het kampioenschap op deze manier heb kunnen winnen”, vertelde een tevreden Mark Jobst. “Omdat we de races hiervoor ook goed hadden gescoord moest ik in de eerste race 45 seconden langer stil staan in de pits, dan word je vijfde of zesde. Dat is minder leuk om het kampioenschap te winnen. Ik wilde écht die pole hebben, die leverde één puntje op en dat was precies wat ik nodig had.”
Zo was Jobst niet meer te achterhalen voor de concurrentie! “Toen ik wist dat ik pole had, was ik natuurlijk erg tevreden.” In de vrije training reed Mark nog twee seconden langzamer, maar toen reed hij ook op oude ‘sloffen’. “Ik wist dat er gewoon nog veel te winnen viel op nieuwe banden, gelukkig kreeg ik ze na een tijdje eindelijk op bedrijfstemperatuur. Toen begonnen ze te werken en zat er genoeg temperatuur in. Op mijn predictor had ik een 1:51 staan en toen kreeg ik zo’n boost dat ik er alles uit haalde. Daar werd ik zo scherp van, ik ging nog eerder op het gas en remde nóg later. Het was echt geweldig.”
Jobst gaf toe dat hij niet in extase was. De overwinning in Spa-Fracorchamps was eigenlijk doorsLaggevend. “Ik was blijer in Spa”, zo klonk het. “Toen wist ik dat de marge zo groot was dat er bijna niets meer mis kon gaan. In Spa was het echt make or break, als ik daar was uitgevallen had het er hier heel anders uitgezien. Toen was het eigenlijk al beslist, ik had nog één puntje nodig. Het zou wel heel gek moeten lopen als ik het dan nog weg had gegeven.”
Door de 45 strafseconden werd de eerste race niet gemakkelijk voor Jobst. Hij mocht vanaf pole vertrekken, maar moest door zijn sterkte prestaties in Spa-Francorchamps bijna een minuut stilstaan in de pitlane. Dit kostte hem zoveel tijd dat hij uiteindelijk op de vijfde positie terecht kwam.
In de tweede race van het weekend hoefde hij ‘slechts’ 35 seconden langer stil te staan, helaas werden dit heel wat seconden meer. Hij ving de race aan vanaf de eerste positie, maar na een klein half uur viel de race in het water: “Ik merkte drie rondjes voor de pitstops al dat de auto, maar op vijf van de zes cilinders liep, dat is er natuurlijk ééntje te weinig. Op Spa had ik hetzelfde probleem en toen ging hij het gewoon niet doen. Ik had gehoopt dat hij dat nu weer zou doen, omdat ik anders twee keer naar binnen moest gaan en dat zou natuurlijk ontzettend veel tijd kosten.”
Mark Wieringa knalde van de baan af en zorgde voor een Full Course Yellow. Hoe pijnlijk ook, speelde de FCY Jobst in de kaart en kon hij relatief goedkoop naar binnen: “Toen ik uiteindelijk naar binnen ging, vertelde ik dat er een probleem was. Toen is het team heel snel gaan kijken en hebben ze eigenlijk vrij snel het probleem gevonden. Ik vijf minuten tijd konden ze de bobine veranderen. Het kostte wel vijf minuten, maar ik heb me daarna nog goed weten te vermaken. Ik heb er maar een simulatie run van gemaakt en ging ik maar voor de snelste ronde”, vertelde de Zandvoorter lachend. “Ik had niet eens gedacht dat de auto het nog zou doen, ik eindigde weliswaar op twee rondjes achterstand, maar ben in ieder geval wel gefinisht. Ik ben blij dat ik het seizoen gewoon heb kunnen afmaken.”
Nu het seizoen voorbij is en het kampioenschap in de pocket is, is het tijd om terug te blikken op het seizoen. Op zijn thuisbaan in Zandvoort startte het seizoen, en kreeg al meteen een interessante wending: “Aan het begin van het seizoen wist ik nog niet eens zeker of ik wel iedere race zou gaan rijden. Maar toen ik won in Zandvoort meteen de eerste race en had ik toen al een flinke slag geslagen. Toen werd de keuze wel wat makkelijker.”
In Zandvoort scoorde hij een derde plek en een knappe overwinning tijdens de race op zondag. In Hockenheim eindigde hij op zaterdag op P6, maar kon hij de tweede race niet starten. Op het Belgische circuit van Zolder kwam hij keihard terug en scoorde hij een eerste en derde plek. Later volgende er nog drie andere overwinningen, twee tweede plaatsen en twee pole positions. Toch was het niet allemaal rozengeur en maneschijn voor Jobst: “We hebben races gehad waar we geluk hebben gehad, maar ook races gehad waar we geen geluk hadden. Op Jack’s Racing Days reed ik bijvoorbeeld tegen de auto van Bob Herber aan, ik pakte meteen ook de duurste auto. Zijn voorbumper is bijna duurder dan mijn hele auto”, vertelde hij lachend als een boer met kiespijn.”
Gelukkig voor Mark liep het allemaal goed af en was hij zonder twijfel de sterkste en de meest constante coureur in de klasse. Onder andere deze factoren, maar ook een sterk team en een goede mindset hebben Jobst geholpen naar de titel.
Nu het seizoen is afgelopen duurt het weer eventjes voordat Jobst in de Zilhouette mag rijden, die nog altijd in de kleurstelling van Alessandro Zanardi over het circuit scheurt. In de wintermaanden is het tijd voor ander speelgoed: “Ik denk dat ik weer eens mijn schakelkart uit de schuur haal. Hij heeft al heel lang niet gereden, dus dat moeten we maar weer eens doen. Ik zal wel weer met blauwe plekken en pijnlijke ribben thuiskomen, maar dat heb ik er allemaal voor over.”
