Openhartig interview met burgemeester David Moolenburgh

De afgelopen jaren had Charles Duijff, redacteur Nieuws.nl van meerdere gemeenten in Noord-Holland, een uitgebreid interview met hun burgemeester. Met deze interviews wil de redactie van Nieuws.nl de bewoners van de gemeenten nader kennis laten maken met hun burgemeester.

Recent was Charles in gesprek met de burgemeester van Zandvoort David Moolenburgh. Eerder vond een soortgelijk interview plaats met burgemeester Jos Wienen van Haarlem, Anja Schouten van Alkmaar, Emile Roemer als wnd. burgemeester van Alkmaar en Astrid Nienhuis van de gemeente Heemstede. Het interview met burgemeester Moolenburgh vond plaats in het Raadhuis van de gemeente Zandvoort.

We hebben enkele gemeenschappelijke raakvlakken. U werd geboren 19 mei 1968 op het Haarlemse Oranjeplein in het Bosch & Vaartkwartier en ik werd geboren in 1947 in het vroegere Diaconessenhuis in Haarlem op de Hazepaterslaan. Dat is ongeveer ‘om de hoek’ van het Bosch & Vaartkwartier. Het Diaconnessenhuis werd overigens in 1982 gesloopt. U speelt basgitaar en ik drum, dus dat waarborgt een ritmische basis voor ons gesprek. Uw vader was huisarts?

Ja, hij was gespecialiseerd in alternatieve geneeskunde, met dien verstande dat hij in de eerste plaats gewoon een normale arts was. Hij vond dat je altijd regulier moest behandelen, maar bood ook alternatieve behandelingen aan. Hij schreef veel boeken daarover. Ik kreeg toevallig recent een overzicht, dat er nog steeds zoveel boeken van hem verkocht worden.

Hij heeft dat niet zelf meegemaakt, maar hij heeft boeken geschreven over mensen die wonderbaarlijke dingen hebben meegemaakt, die niet te verklaren zijn. Dat is een enorme bestseller geworden wereldwijd eigenlijk, en daar heeft hij nog een vervolg op geschreven. In de jaren 80, dat was wel leuk, toen zat hij in allemaal televisieprogramma’s en die boeken worden ook nog steeds her en der in de wereld verkocht, dat is best grappig!

Nee, ik heb 3 broers en had een zus, die zaten allemaal twee jaar op elkaar en dan na 9 jaar kwam ik. Ik ben dus de jongste. Mijn drie broers leven nog, maar mijn zusje is 21 jaar geleden overleden. We waren dus met z’n vieren.

Ja het was een religieus gezin, maar niet kerkelijk. We werden wel met religieus besef grootgebracht, maar niet we gingen niet naar de kerk.

Ik heb in Heemstede op school gezeten, op de Bosch & Hovenschool. Ik vond het vreselijk. Ik paste niet zo goed in dat hele schoolse. Het was vrij streng ook. Maar goed, ik heb het er niet echt vervelend gehad, maar kijk er niet op terug als een heel bijzondere tijd of zo.

Ik kreeg vervolgens VWO-advies en ben toen eerst naar het Eerste Christelijk Lyceum (ECL) in Haarlem gegaan. Maar ik ben enigszins dyslectisch en dat kwam er toen uit eigenlijk. Ik ben toen naar de IVO MAVO gegaan en dat was voor mij een eyeopener. Een hele individuele school, waar je gewoon heel erg je eigen traject mocht volgen en heel veel ruimte was voor het individu. Dus dat vind ik nog altijd echt een hele leuke school en daar heb ik echt veel plezier gehad en ook hele goede leraren gehad. Ze hebben me vanwege de dyslexie hulp-trucjes aangeleerd en toen ging het ineens heel hard. Toen ben ik nog twee jaar de HAVO gaan doen op het Kennemer Lyceum in Overveen.

Dat klopt ja, daar heb ik ook mijn vrouw ontmoet.

Ik ben al jong begonnen met cello spelen, toen ik een jaar of zes zeven was. Dat heb ik heel lang volgehouden tot mijn 18e. Maar Toen ik 13 was werd er bandje opgericht op school, een punkbandje. Toevallig speelde mijn broer bas en die heeft me toen een paar lessen gegeven. ik heb vanaf mijn 13e eigenlijk mijn hele middelbareschooltijd in bandjes gespeeld. Toen ik 16 was ontdekten we dat we met Jazz-muziek spelen geld konden verdienen. Vanaf dat moment hebben we echt heel veel gespeeld, met een formatie die nog steeds bestaat, ‘The Brand New Oldtimers’ Vijf jongens die er toen bij waren zijn er nog steeds bij.

Heel veel ja, als ik in mijn oude agenda 's kijk snap ik niet dat mijn ouders het keer allemaal goed gevonden hebben. We speelden regelmatig 2 à 3 keer per week! Dit was dus een heel leuke tijd en echt door het hele land, we werden overal gevraagd.

We treden ongeveer een keer of 10 per jaar op. Recent nog gespeeld op een feest van iemand die 65 werd.

Ik had HAVO gedaan en wilde heel graag naar de universiteit, want Ik was de enige uit ons gezin die niet ging studeren. Ik dacht ja, dan kan ik nu VWO gaan doen nog weer twee jaar op school gaan zitten. Ik ontdekte dat er een kortere route was, en wanneer je je propedeuse HBO haalde, je vervolgens naar de Universiteit kon. Ik had het bètapakket. De leukste vakken vond ik Nederlands en Geschiedenis. Toen dacht ik, ik ga gewoon een jaar lerarenopleiding Nederlandse Geschiedenis doen. Als enige van mijn klas heb ik toen een jaar alleen maar op mijn kamer opgesloten gezeten. Alleen maar studeren…werken, werken, want ik wilde naar de Universiteit. Dat is gelukt! Het jaar daarop kon ik gaan studeren.

Ik ben in 1992 afgestudeerd, dus Ik heb uiteindelijk inclusief de HBO-opleiding 6 jaar gestudeerd. Daarna heb ik nog wel een MBA bedrijfskunde gedaan.

T oen kwam u bij het CDA in de Kamer terecht als beleidsmedewerker. Onderzocht u daar bijvoorbeeld juridische gevolgen van beleid?

De CDA-fractie was toen heel groot, 54 Mensen en alle Kamerleden hebben een persoonlijk medewerker, die de administratie regelt en daarnaast waren mensen in dienst, die echt inhoudelijk het werk van de Kamerleden ondersteunden. Ik had samen met iemand anders de portefeuille Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur. Ik moest debatten voorbereiden, onderzoek doen. Voor sommige onderwerpen werd ik er ook op uitgestuurd om informatie op te halen. Ik ben begonnen als stagiaire. Ik liep stage bij de Tweede Kamerfractie en mijn stagebegeleider ging net weg in die periode. Ik had in feite zijn baan al half overgenomen en zo rolde ik er eigenlijk als vanzelf in.

Ik heb daar 1,5 jaar gezeten, want in 94 verloor het CDA de verkiezingen. Er gingen maar liefst 20 zetels vanaf. Toen werd een groot deel van personeel ontslagen waaronder ik. Toen heb ik een korte tussenstop gemaakt bij VNO/NCW communicatieafdeling. Ik ben toen naar een groot lobbykantoor gegaan en daar heb ik 4 jaar gewerkt voor hele grote klanten zoals DSM, Philips en Green Peace, allemaal grote organisaties om belangen in Den Haag te verdedigen.

De gemeente Den Haag is natuurlijk enorme gemeente, er werkten die tijd ik denk meer dan 8.000 mensen. Elke wethouder had eigen adviseurs. We hadden eigenlijk 4 taken. We moesten zorgen dat het verkeer, de communicatie tussen de wethouder en de enorme diensten goed verliep. Zorgen dus dat de stukken die naar de wethouder gingen op orde waren. Daarnaast speelden we een rol bij politieke advisering. Zorgen dat de wethouders goed beslagen ten ijs kwamen. Belangrijke taak was het onderhouden van contacten namens de wethouder met externe partijen. Je kan als wethouder in zo’n grote stad immers niet overal tegelijk zijn. Ik werd er op uit gestuurd om namens de wethouder gesprekken te voeren. Het vierde was dat we ook betrokken waren bij speciale projecten die politiek heel gevoelig lagen. Zo ben ik heel nauw betrokken geweest bij de ontwikkeling van het stadion van ADO Den Haag. Dat was heel leuk om te doen. Het was voor de gemeente heel belangrijk dat er een nieuw stadion moest komen, maar niet iedereen was voor.

Dat is zeker het geval.

Nee. In de periode tussen Den Haag en dat ik wethouder werd heb ik een tijd voor Zeeland Seaports gewerkt. Dat is een Havenbedrijf dat de havens in Vlissingen, Borsele en Terneuzen beheert en exploiteert, ondertussen gefuseerd met het Gents havenbedrijf.

Ja klopt. We hebben daar ook een tijdje gewoond, maar mijn gezin wilde eigenlijk altijd weer terug naar de Randstad, waar mijn kinderen naar middelbare school gingen. Mijn vrouw had op gegeven moment een hele leuke baan gevonden in Haarlem en ik had besloten met haar daar naartoe te verhuizen en mijn baan op te zeggen. Toen werd ik benaderd of ik wethouder wilde worden tijdens een enorme crisissituatie in de Ronde Venen. Ik heb toen ja gezegd ‘maar ik kom hier niet wonen, ik ben net naar verhuisd’. Dat vonden ze oké.

Weer in het Bosch & Vaartkkwartier op de hoek bij mijn ouders. Zo kon ik ze bovendien in de laatste fase van hun leven goed begeleiden.

Zeker. Ik heb in Den Haag meegemaakt dat de switch van monisme naar dualisme plaatsvond. Ik moet wel zeggen dat dit niet wegneemt dat je toch als wethouder wel nauw contact onderhoudt met je fractie. Maar goed, ik heb altijd prima in dat systeem kunnen werken. Ik zou het heel ingewikkeld vinden als ik ook nog In de Raad zou zitten.

Nee. Er zijn burgemeesters die dat wel doen, maar dat vind ik niet echt handig. Er wordt wel gezegd ‘financiën is een beleid neutrale portefeuille’ maar dat is het helemaal niet, want als je over geld gaat ga je eigenlijk over alles. Tijdens mijn wethouderschap was het wel handig omdat je veel disciplines voorbij ziet komen, omdat immers iedereen om middelen vraagt.

Ja sterker nog, het was zo dat ik ooit toen ik nog in Zeeland zat had ik een keer gesolliciteerd als burgemeester. Ik had nul ervaring en werd het niet. Ik heb het burgemeesterschap altijd wel in mijn achterhoofd gehouden. Het is altijd met dingen… je hebt iets heel ver in je hoofd zitten…. Ik gebruik wat dat betreft heel vaak een uitspraak: Het leven is wat je overkomt, terwijl je plannen voor later aan het maken bent. Hij is niet van John Lennon, maar wordt wel aan hem toegeschreven.

Een paar jaar voordat mijn voorganger Niek Meijer wegging, kwam ik hem een keer tegen op een feest hier. Ik heb toen ook bij hem kenbaar gemaakt, als jij ooit weggaat dan zou ik wel heel graag burgemeester van Zandvoort willen worden. Het duurde toen nog twee jaar voordat hij wegging. Ik ben direct met grote belangstelling de Zandvoortse politiek gaan volgen en dacht als ik de kans krijg dan ga ik ervoor!

Eerst solliciteer je per brief. Dat is de eerste stap. De Commissaris selecteert meestal 10 tot 12 sollicitanten die voldoen aan de profielschets voor het ambt. Ik moest eerst langs bij Johan Remkes, een vrij strenge man en later bij de huidige Commissaris van de koning Arthur van Dijk. Zijn beoordeling werd doorgestuurd naar de vertrouwenscommissie van de Zandvoortse Gemeenteraad.

Nou, wat ik wel leuk vind, ik was met een aantal ondernemers uit de Metropool Regio Amsterdam, twee dagen in Londen en dan merk je dat Zandvoort wel echt op de kaart staat. We zijn natuurlijk altijd al dé badplaats van Amsterdam en de tweede badplaats van Nederland. Ik was laatst bij Pluspunt in Zandvoort, waar een quiz werd georganiseerd over hoeveel Zandvoortse liedjes er zijn en dat zijn er echt heel veel!

Door de Formule I merk je wel dat het ook echt drukker is. Ik sprak toevallig net een van de Zandvoortse horecaondernemers, die dat ook bevestigt. Het seizoen is langer geworden, er komen eerder toeristen.

Nou nee. Het circuitterrein dat is hun terrein, maar wij blijven als gemeente natuurlijk vanuit openbare orde en veiligheid verantwoordelijk voor wat er in Zandvoort gebeurt. Wij geven de vergunningen af en dat betekent dat er heel intensief overleg is met de organisatie. Dat gaat over van alles! Zo'n heel circus komt binnen met dingen waarmee je van tevoren nog nooit te maken kreeg. Bijvoorbeeld de opslag van gastanks, gevaarlijke stoffen, mobiliteitsplannen, van alles komt voorbij!

Maar dat gaat vervolgens in een heel strak traject met zo’n organisatie. Soms zijn we het niet met elkaar eens en zegt men; ‘jullie zijn als gemeente wel heel streng’ Dan zeggen we dat is ook nodig, want er komen gewoon 105.000 mensen naar zo’n evenement. Het circuit is natuurlijk een bijzonder terrein.

Zeker, we hebben bestuurlijk overleg met in feite alle omliggende gemeenten, maar ook met de NS, met Staatsbosbeheer, PWN, kortom met iedereen die aan tafel zit. Maar het is een enorm circus en ja, voor zo’n kleine gemeente als Zandvoort is dat best wel een klus!

In feite is dat ook zo ja, je bent je bent er eigenlijk het hele jaar mee bezig. We hebben het nu twee keer gedaan, dus langzamerhand raken we ook wel bekend met bepaalde omstandigheden. De eerste keer was natuurlijk wel een hele bijzondere situatie want toen werd het vanwege corona eerst uitgesteld. Midden in coronatijd waren we eigenlijk het eerste grote evenement dat -weliswaar met minder publiek- mocht plaatsvinden. De ene helft van Nederland was erop tegen de andere helft hoopte dat het fout zou gaan. Je zag gaande dat weekend de sfeer omslaan ook In het land, zo van hé dat is wel heel gaaf wat daar gebeurt. Dat gaf een enorme boost, ook aan iedereen die eraan meewerkte zowel aan de kant van de organisatie, als ook bij ons dat het allemaal goed afgelopen was. Het jaar daarop….volle capaciteit, ook weer mooi weer, opnieuw TOP, Max Verstappen won weer, dus super allemaal. Elke editie kent wel weer zijn eigen dingen die voorbijkomen maar zo langzamerhand, iedereen kent elkaar dus ik verwacht dat het ook het komend jaar, dat het dan nóg gesmeerder en nóg makkelijker zal gaan dan de afgelopen twee jaar. Maar goed, het blijft een enorme inspanning.

Je moet niet je planning van bijvoorbeeld bouwprojecten af laten hangen van dat er een groot evenement plaatsvindt. Wat wel gold tijdens de 1e editie, toen was er een enorme deadline in relatie met de accommodatie van het spoor. Maar liefst 12 treinen per uur werden nodig geacht voor de bezoekers. In eerste instantie was dat heel ingewikkeld, omdat het op dat moment niet In de planning van ProRail paste om dat te doen. Iedereen heeft geld bijgedragen zodat het kon. Vervolgens moesten het ook nog gebeuren en alle vergunningen moesten worden afgegeven, dus er stond heel veel druk op om het mogelijk te maken. Wat betreft het effect op onze leefomgeving zeggen wij altijd, het is een fantastisch evenement om mee te maken, maar op een normale zomerse dag komen hier net zoveel mensen naartoe als tijdens de Formule I, ….dan komen ook 100.000 mensen naar Zandvoort. Dan reguleren we wel het nodige, maar we sluiten niet het hele dorp af. Dus het is fantastisch dat het evenement er is en hoe we dat regelen het met elkaar, maar we zijn wel gewend om heel veel mensen te ontvangen! Gelukkig, want we zijn een gastvrij dorp en Zandvoorters hebben we een paar kwaliteiten, maar ze vinden het ook altijd heel fijn dat mensen hier geld uitgeven.

Nou, dat zeg je wel, maar er zijn natuurlijk heel veel gemeenten waar mensen alleen maar wonen om rustig te wonen, terwijl als je Zandvoort woont dan ben je toch ook gewend dat er drukte is. Als je lekker landelijk wil wonen dan moet je hier niet in Zandvoort gaan wonen, want er is hier altijd wat te doen.

Er zijn een paar dingen die je daarin moet onderscheiden. In de eerste plaats is op de keper beschouwt is het aantal dagen dat er een echt groot parkeerprobleem is in Zandvoort overzichtelijk. Dat geldt eigenlijk alleen maar als het heel mooi weer is en als het druk is. Natuurlijk zeggen we het liefste: ‘kom met de fiets, of met de trein’. Maar er zijn ook heel veel mensen die niet in de buurt van een station wonen en toch naar het strand willen en die willen dan met hun auto naar de boulevard. Wat dan natuurlijk speelt is, dat op het moment dat hier mensen naartoe komen en die parkeren in woonwijken, dan kunnen de bewoners daar niet meer staan. Daar zit altijd de spanning tussen de bewoners enerzijds en de toeristen anderzijds. Wat het parkeerbeleid beoogt, ontmoedig nou zoveel mogelijk dat mensen in de woonwijken gaan staan. Maak dat nou gewoon duur, want ja, dan haal je het niet in je hoofd om daar te parkeren. Op andere grote parkeerterreinen als in Zuid, of aan de boulevards, daar kan je voor een veel lager bedrag gaan staan. We bieden in Zandvoort parkeerplaatsen aan waar je voor een redelijk bedrag -van € 15 tot € 20 per dag- gewoon kunt parkeren. Wil je in een woonwijk gaan staan waar mensen wonen dan betaal je gewoon de hoofdprijs. Je merkt dat dit onderscheid in de media nog weleens verkeerd wordt weergegeven. Het is zeker niet zo dat je in Zandvoort onbetaalbaar duur moet parkeren, nee!

Sommige mensen zeggen, we gaan daar en daar naar ’t strand en dan zeg ik ‘Waarom zou je als je naar Zandvoort kan?’ Nee, wat het leuke is: Zandvoort is altijd in beweging, er is hier altijd dynamiek en kom je op een zomerse dag dan kun je hier op alle mogelijke manieren vertier hebben. Kijk je langs de hele kust, met Bloemendaal erbij, dan zijn er 26 strandtenten hier. Sommige paviljoens traditioneel, maar er zij er ook die veranderen naar bijzondere concepten. Er is een grote verscheidenheid in aanbod, ook voor mensen met een minder grote beurs. Dat maak het ontzettend leuk op naar Zandvoort te komen. Wij zeggen: Wij zijn de badplaats van de Metropoolregio, Amsterdam, Haarlem, iedereen is welkom. Het strand is er voor iedereen, openbaar toegankelijk.

Dat is een moeilijke vraag, want ik moet dan natuurlijk zeggen dat Zandvoort veel leuker is. (we lachen). Maar ik meen het als ik zeg dat ik Zandvoort echt een leukere badplaats vind. Wat ik van Scheveningen wel erg mooi vind is het hele havengebied, dat getransformeerd is. Ik houd van Havens, ik heb niet voor niets in de Havens gewerkt en kom ik op die plek, dan gaat mijn hart wel sneller kloppen met die mooie jachthaven.

Maar kom ik terug in Zandvoort, dan is het hier toch minder hectisch dan in Scheveningen.

Het leukste van het burgemeesterschap is de enorme diversiteit! Je bent aan de ene kant met hele ingewikkelde- grote processen bezig, en tegelijkertijd zit je weer bij mevrouw die 100 wordt of bij een 65-jarig bruidspaar en je kan ook iets betekenen In het leven van mensen als burgervader en dat zijn vaak hele kleine dingen die voor mensen heel veel uit kunnen maken. Je bent er aan de ene kant als er vreugde is, maar je bent er ook bij verdriet. Als je me dat dus vraagt, ook dat deel, echt dat burgervader deel, dat vind ik wel de leukste.