Vandaag 50 jaar geleden, op 15 december 1973, bereikte zanger, acteur en toen vooral nog cabaretier Gerard Cox de eerste plaats van de Top 40 met het nummer “t Is weer voorbij die mooie zomer’. Vijf weken lang bleef hij onaantastbaar op die hoogste positie en liet zelfs ‘Merry Xmas Everybody’ van Slade in de kerstweek achter zich.
(tekst: Wim Meijer)
Cabaretier
Twintig weken lang in de Top 40, waarvan 5 weken lang onafgebroken op de eerste plaats. Het is iets waar je als artiest apetrots op mag zijn. Toch waren lang niet alle vakgenoten van Gerard Cox even enthousiast over dit succes van hun Rotterdamse collega. Cox had zich in de zestiger en begin zeventiger jaren vooral geprofileerd als cabaretier bij onder andere het Lurelei-cabaret, in het radioprogramma Cursief en als cabaretduo samen met Frans Halsema. Zijn commerciële uitstapje met een Nederlandstalige coverversie van het nummer ‘The City of New Orleans’ paste volgens sommige collega’s niet in dat rijtje. Ivo de Wijs noemde het zelfs ‘artistieke uitverkoop’.
Gerard Cox gedurende de ‘Hommage aan Rogier van Otterloo’ in 2011
Nostalgie
Ik persoonlijk ben toch meer geneigd om het te zien als het ‘breed inzetten van je talenten’. Scherpe cabaretteksten, kolderieke sketches, nostalgische liedjes, acteerwerk, het bleek allemaal tot de bagage te behoren van Gerard Cox. Allemaal disciplines op zichzelf, die qua importantie niets voor elkaar onder doen. Het zou dan ook, terecht, niet de laatste keer zijn, dat Gerard Cox zich waagde aan een muzikaal uitstapje naar het verleden, zoals met de nummer ‘Die Goeie Ouwe Tijd’ en ‘1948’.
Rogier van Otterloo
Het is overigens misplaatst om, zoals Ivo de Wijs’ opmerking doet vermoeden, ’’t is weer voorbij die mooie zomer’ te zien als een muzikaal niemendalletje. Het feit dat er sprake is van een arrangement van Rogier van Otterloo zegt op zich al iets over de kwaliteit. Daarbij heeft het nummer, in 1971 geschreven door de Amerikaanse folksinger Steve Goodman met als titel ‘The City of New Orleans’, zich door de jaren heen internationaal dubbel en dwars bewezen.
Steve Goodman met de originele uitvoering van ‘The City of New Orleans’
Treinreis
Steve Goodman deed zijn inspiratie voor het nummer op gedurende een treinreis van Chicago naar New Orleans met de Illinois Central Railroad. De eerste keer dat hij het liet horen was in de Quiet Knight bar in Chicago waar hij het nummer liet horen aan de folksinger Arlo Guthrie, die het meteen opnam voor zijn nieuwe album Hobo’s Lullaby. Vanaf dat moment werd ‘The City of New Orleans’ internationaal opgepakt. In Frankrijk was het de populaire chansonnier Joe Dassin, die in 1972 een hit scoorde met zijn Franstalige versie ‘Salut les amoureux’
Rudi Carell
In Nederland kwam Gerard Cox aan het eind van 1973 met zijn super succesvolle versie, in 1974 op de voet gevolgd door Rudi Carell, die in Duitsland met zijn ‘Wann wird’s mal wieder richtig Sommer’ eveneens de top van de Hitparade bestormde.
Willie Nelson
Het allergrootste succes van ‘The City of New Orleans’ kwam echter in 1984 met de uitvoering van countryzanger Willie Nelson, die de eerste plaats veroverde in de Amerikaanse Billboard Hot Country Singles Chart. In datzelfde jaar ontving Steve Goodman voor Nelson’s uitvoering een Grammy Award voor de beste Country Song van 1984.
Helaas gebeurde dit wel postuum. Al jarenlang leed Goodman aan leukemie (reden waarom hij zichzelf “Cool Hand Leuk” had gedoopt) Chemokuren en een beenmergtransplantatie in datzelfde jaar (met zijn broer David als donor) mochten niet meer baten. Op 20 september 1984 overleed Steve Goodman op 36-jarige leeftijd als gevolg van nier- en leverfalen.
